SAVE september 2007
In samenwerking met Ouders van Verongelukte Kinderen, en omringd door vele vrienden, plaatsen we een SAVE bord in Clavier op de plek van het ongeluk.
Hierbij een uittreksel van de teksten.
O, ik weet het niet,
maar besta, wees mooi.
Zeg: kijk, een vogel
en leer me de vogel zien.
Zeg: het leven is een brood
om in te bijten en de appels zien rood
van plezier, en nog, en nog, zeg iets.
Leer me huilen, en als ik huil
leer me zeggen: het is niets.
Herman de Coninck
dank aan iedereen om tot hier gekomen te zijn.… vandaag zijn we hier samen om te denken aan johanna, aan haar vrienden die hier op deze plek bij haar waren, aan zovele andere jongeren die zo plots het leven verloren in een ongeval …
we willen vandaag graag enkele mensen aan het woord laten die elk op hun eigen manier verbonden zijn met de gebeurtenis die we hier herdenken
daarna noemen we de namen van zovele andere meisjes, jongens, zonen, dochters, zussen, broers, vrienden en vriendinnen die elke dag gemist moeten worden.
op het einde laten we ballonnen de hemel ingaan in hun gedachtenis
wie het voor zichzelf zinvol vindt, kan tenslotte nog even tot de plek van het ongeval wandelen vooraleer de terugweg naar terwagne aan te vatten. Daar worden jullie, in het zaaltje bij de kerk, door ons en door de gemeente Clavier verwelkomd op een drankje en broodje
we hebben het SAVE bord hier laten plaatsen, een eindje voor de bocht, waar het ongeval werkelijk plaats vond, omdat het zo ook als preventie en verwittiging zou kunnen dienen
vous apercevez les ballons rouges autour de vous. Prenez-en un si vous voulez mettre quelques pensées sur la petite carte attachée. A la fin nous lâcherons ces ballons ensemble.
Mieke
Johanna, 4 jaar geleden moesten we je afgeven.
De wereld is gaan bestaan uit plekken waar jij niet bent, de tijd uit momenten zonder jou. Hier staan we nu dicht bij de plek waar je laatst vrolijk was en zong en met vastberaden stap het leven inging, zo getuigden je vrienden.
Dat we nu tot hier geraakt zijn, zonder jou, heeft met vele mensen te maken. Maar in de eerste plaats met jou.
Het is jouw gebalde kracht en sterkte, jouw aanstekelijke vrolijkheid en onbesuisde vreugde voor het leven die ons uit de diepte, telkens weer, verder de berg doet opgaan, hoe veel zeer het ook doet. Soms stroomt het water over het pad naar beneden en trekt het ravijn; maar soms ook hangt er plots een zweem van tijm in de lucht.
Maar er zijn ook vele mensen vanuit vele hoeken die op de een of andere manier met ons mee zijn gegaan; de berg op. Die ons niet alleen hebben laten vertrekken.
Zo zijn we dankbaar voor de hulp van het eerste uur.
De gemeente Clavier zorgde samen met het Rode Kruis voor de opvang van de verslagen en geschokte scoutsgroep; merci à la commune de Clavier pour l’accueil et les soins pour la groupe dans la nuit suivant l’accident.
We kregen veel hulp in het Sart Tilman ziekenhuis in Luik de week dat je balanceerde tussen leven en dood, en dan de ondersteuning en de begeleiding van Luc en hele vele mensen, ook uit Woluwe voor jouw begrafenis.
Jouw school vond een weg met verdriet in de vorm van het samen maken van een doos van gedachten en teksten die we dan kregen en tedere herinneringen gepubliceerd in het schoolkrantje.
De scoutsleiding en de scoutsgroep vonden de kracht om voort te zetten en dàt na zo’n drama. Wij zijn ervan overtuigd dat dit vele van je vrienden en je broers erg geholpen heeft om elkaar te vinden in het verdriet. We zijn blij dat de leiding je, een maand nadat je stierf een totem bedacht en gaf : dolfijn, die woorden kon vervangen.
Graag vermelden we ook de inzet van de vzw Zebra, die met veel zorg en aandacht met onze zonen en hun vrienden werkte gedurende de maanden na het ongeval, en die regelmatig met ons in contact bleef en door hun werk een plaats geeft aan de noden van jonge verkeersslachtoffers.
We konden rekenen op de wijze steun van onze advokaat, meester Geradin, en op die van onze ouders, de vele scoutsfamilies en de scoutsleiding, gedurende de moeilijke jaren van de afwikkeling van de rechtszaak.
We zijn dankbaar voor de onvoorwaardelijkheid van de liefde van en voor onze zonen, jouw broers, Steven en Hendrik, die ons terug deden rechtkrabbelen en die ons in die eerste tijd veel meer vooruit hielpen dan wij hen, ze staan nu zo stevig en warm in het leven, misschien wel ter ere van jou.
Dank ook aan onze, jouw, dichte vrienden en familie die, ondanks hun eigen gemis en verdriet om jou, veel veel geduld met ons hadden en schroom ook voor de onuitsprekelijkheid van ons verdriet, maar die blijven komen zijn ook naar het donkerste van ons huis, en die ons stilletjesaan met mondjesmaat de bitterzoetheid van een glas wijn gezeten op een warme steen deden terugvinden.
De warme knuffels die we kregen van jouw vrienden en vriendinnen, nichtjes en neefjes en de tekeningen en bloemen en dolfijntjes die we vonden aan je graf en die toonden dat er veel aan jou gedacht werd, vergeten we niet.
We zijn dankbaar voor het begrip dat we vonden voor ons voortdurend verdriet in een bredere kring, sociaal en werk, waar het soms zelfs simpeler, want misschien wat afstandelijker was om over jou te praten.
We vonden vrienden die mee ons initiatief vzw johanna.be wilden in gang trekken, die tot doel heeft te vechten voor ‘trage wegen’ zodat voetgangers en fietsers zich steeds veiliger kunnen verplaatsen.
Aujourd’hui on est ici, entouré par l’asbl PEVR; pour Johanna et pour tous les jeunes qui sont péris dans un accident de route.
Le panneau SAVE se trouve ici, pas en hommage de Johanna, mais en commémoration de l’accident qui nous a pris Johanna. Le but est de sensibiliser les conducteurs sur les petites routes, qu’ils penseraient toujours aux autres utilisateurs de la route, spécialement les piétons et cyclistes.
En vandaag staan we hier, samen met de vzw Ouders van Verongelukte Kinderen, voor jou, en voor de vele andere jonge mensen die in een verkeersongeluk omkwamen, op een plek die geladen is van symboliek.
We zetten hier het SAVE bord met jouw naam, niet om jou te gedenken, maar om het ongeval te gedenken dat je wegnam, en om mensen die op landwegen rijden eraan te doen denken dat ook ‘trage weggebruikers’ de wegen mogen gebruiken.
Johanna, jou gedenken we overal; de wereld is vol van plekken waar je nog bent, de tijd loopt naar jou.
Katrien
Johanna
Ze telt de bloemen op het terras
Elle est si belle, fluistert madame Blanco
Ze jaagt op het vuur in de muur van de Mas
De wereld schittert.
Stenen worden levend.
Hand in hand op een wandelpad in Voeren
Haar steentjes maken cirkels
In vijvers vol sprookjes
Vandaag zwemmen de kinderen in haar groene ogen.
Dolfijnen op het strand van Audresselles.
Bekken trekken.
Belletje trek.
Gek
Mijn lieve zotte vriendin.
Dronken, van alles en iedereen
We drinken van jou
Telefoon
Ik ben het
Kom
Thuis in de tuin.
Ik bak chocoladecake.
Ken je de mop van het konijn dat bij de bakker worteltjestaart vraagt?
Een bladzijde in haar boek,
Onder trompetgeschal
Maakt de dode kat op zolder sprongen in haar tekening op de muur
Een madeliefje…
Ze ziet me graag
Ze ziet me niet graag
Ze ziet me graag
Ik ben gelukkig
Ze is er
Ze is er niet
Ze is er
Vandaag bijna een vrouw
Voor eeuwig 12 jaar
Tot de tijd ook ons inhaalt
Jan
Wie zich als voetganger of fietser op de openbare weg begeeft, heeft het niet onder de markt. Je komt daar nl. terecht in een soort oorlogssituatie waar je de strijd moet aanbinden met veel beter bewapende tegenstanders, nl. auto’s en vrachtauto’s. Niet alleen zijn ze groter en sterker, heel het slagveld is in hun voordeel ingericht. Zij krijgen de beste plek, midden op straat; als voetganger of fietser moet je je al te vaak plat tegen de huizen drukken. Hun plek is ook het best ingericht; mooi vlak, zonder dingen die in de weg staan. Als er voetpaden of fietspaden voorzien zijn, worden daar sans gêne obstakels geplaatst; vuilnisbakken bijvoorbeeld of geparkeerde voertuigen. Op veel plaatsen is men er zich zelfs niet van bewust dat er zoiets bestaat als voetgangers en fietsers. Wegen voor de auto’s zijn er overal. Als voetganger mag je op veel plaatsen al blij zijn dat er een berm is die min of meer begaanbaar is. Dan nog heb je best laarzen of bergschoenen aan, want anders is zo’n berm vaak niet bruikbaar. En als er dan al wandelweggetjes zijn, weggetjes helemaal alleen voor voetgangers en soms fietsers, dan worden die al te vaak omgeploegd of ingepalmd door omwonenden die hun tuin denken uit te breiden. Voetgangers en fietsers worden daar genadeloos het asfalt op gejaagd.
In zo’n situatie moeten wel slachtoffers vallen. En dat is ook wat gebeurt. Meer dan 1 000 dodelijke slachtoffers per jaar in België.
In die heel donkere periode, de eerste maanden na het overlijden van Johanna, vonden Geert en Katrien toch nog ergens de kracht om na te denken over een manier waarop ze iets zouden kunnen doen voor zwakke weggebruikers. Vervolgens porden ze een paar vrienden aan om mee te doen en ze zetten zich aan de concretisering van hun project. Dat project was Johanna.be. De bedoeling is een verzamelplaats te zijn, op internet, van mensen die op één of andere manier bezig zijn met acties, positieve acties, rond zwakke weggebruikers. Dat kan gaan over voetpaden die er niet zijn, of zebrapaden, over wandelwegen die plots versperd blijken te zijn, … Op www.johanna.be kan je vertellen over het probleem, de manier waarop je er iets aan wil doen, … Het fijne is: iedereen kan meelezen op het wereldwijde web. De voorbije 3 jaar is gebleken dat heel wat politici toch niet ongevoelig zijn voor het feit dat hun gemeente vermeld wordt op zo’n site.
De meeste mensen hier hebben wellicht al wel eens gehoord van die vzw. Maar misschien is het al een tijdje geleden dat u daar een kijkje genomen hebt. Dus als u straks weer thuis bent, doe de moeite om eens te gaan kijken op www.johanna.be en wie weet, is er in uw buurt ook wel een pijnplek voor voetgangers of fietsers. In dat geval kan u met uw verhaal terecht op de site. Ideeën en ondersteuning om er iets aan te doen, worden gratis geleverd.
Greet
Lieve familie en vrienden van Johanna, Beste mensen,
Vandaag is het zaterdag. Meestal een drukke, een beetje jachtige dag. Maar vandaag niet. Vandaag doe ik niet mee aan rennen en haasten en achter de klok aanhollen. Vandaag is ‘anders’. Vandaag wil ik tijd en ruimte vrijmaken om te denken aan Johanna. Vandaag is een serene, respectvolle dag. Het is een dag van terugkijken en herdenken.
Het is ook een dag waarop ik met jullie wil kijken naar de toekomst. Vooruit kijken naar hoe we het aantal verkeersslachtoffers kunnen terugdringen. Maar ook naar hoe we jongeren die slachtoffer worden van een verkeersongeval, een betere en aangepaste begeleiding kunnen geven.
Preventie en verkeersveiligheid zijn ontzettend belangrijke uitdagingen. Het verkeer blijft zijn tol eisen en hoe meer kinderen en jongeren er uit de statistieken blijven, hoe beter. Dat spreekt voor zich.
Maar toch wil ik hier graag een lans breken voor die kinderen en jongeren die jammer genoeg wél in de statistieken verzeild geraken. Zoals Johanna, maar ook Hendrik en Steven en alle leden van de scouts die bij het ongeval betrokken waren. Kinderen en jongeren die jammer genoeg vaak vergeten worden, die vaak alleen achterblijven met hun vragen en twijfels. ZEBRA wil daarom dat elke jongere, ieder kind dat rechtsreeks of onrechtstreeks te maken krijgt met een verkeersongeval, een goede en aangepaste begeleiding krijgt.
‘De eerste keer’ – pleidooi voor een integrale begeleiding
Een goede begeleiding begint op straat of op de stoep vlakbij het ongeval. En zij eindigt pas als de jongere weer helemaal een plaatsje heeft gevonden in zijn ‘nieuwe leven’. Als de jongere voldoende tijd, zorgen en stimulansen heeft gekregen om de draad van zijn leven weer op te pikken of om zijn nieuwe leven te aanvaarden. Dat vraagt tijd. Veel tijd, soms. Een jongere die een verkeersongeval meemaakte moet vaak helemaal van nul beginnen met een nieuw leven. Iedere stap die voor het ongeval zelfsprekend was, is een nieuwe uitdaging. De eerste keer weer thuis zijn, de eerste nieuwe schooldag, de eerste keer weer gaan sporten, de eerste keer weer uitgaan. De eerste keer is nooit gemakkelijk, voor niemand. Maar voor vele jonge verkeersslachtoffers is ‘de eerste keer’ dagelijkse kost.
Dit betekent dat jongeren ook na het ziekenhuis, ook na de revalidatie moeten kunnen rekenen op hulp en steun. Van gespecialiseerde hulpverleners, maar ook van de mensen uit hun omgeving. Van hun ouders, leraren, huisdokter, vrienden, ... Een integrale aanpak van het ganse traject van jonge verkeersslachtoffers is broodnodig. Laat dit dan ook een warme oproep zijn aan iedereen om zo goed als we kunnen een steun te zijn voor deze kinderen en jongeren.
ZEBRA, een bondgenoot
ZEBRA wil een bondgenoot zijn van deze ‘kinderen van de weg’. Een bondgenoot is iemand die je begrijpt, iemand die voor je opkomt zonder betweterig te zijn. Bondgenoten zitten op dezelfde golflengte. Ze hebben allebei evenveel te zeggen. En de éne kan niet zonder de andere. Zo kan ZEBRA niet zonder de stem van kinderen en jongeren.
Jonge verkeerslachtoffers weten zelf het best wat zij nodig hebben. Zij kunnen waardevolle informatie geven en sturen op die manier mee de richting die ZEBRA moet uitgaan. Zo zijn de jongeren van de scouts van Johanna voor ZEBRA een heel belangrijke bondgenoot geweest. Zij waren van onschatbare waarde in ons werk.
Want ZEBRA wil vanuit de stem van jongeren en kinderen spreken. Want wie zijn wij, volwassenen, om te zeggen wat zij denken, voelen, nodig hebben?
Het is opvallend hoe zij vaak heel andere accenten leggen dan volwassenen.
Steven en Hendrik en hun vrienden van de scouts waren bereid om hun ervaringen met ZEBRA te delen, hun beleving van het verkeersongeval en de nasleep ervan. Uit hun getuigenissen blijkt ondermeer dat er bij hen veel onbegrip leefde over de manier waarop de media berichtten over het ongeval. Dat de schuldvraag voor vele journalisten zo centraal stond, konden Hendrik ,Steven en hun vrienden en vriendinnen niet goed vatten.
Hun getuigenissen wierpen dan ook een nieuw licht op een thema dat ZEBRA de laatste maanden enorm is gaan bezighouden, namelijk de wijze hoe men slachtoffers kan omkaderen in hun contacten met de media en de wijze waarop de media verslag brengen over slachtoffers. Dit debat wordt momenteel intens gevoerd tussen ZEBRA, Ouders Van Verongelukte Kinderen, Child Focus en Slachtofferhulp en zal leiden tot concrete acties.
Ik wil Hendrik en Steven en heel hun scoutsgroep dan ook vanuit de grond van mijn hart bedanken voor hun bereidwillige en moedige medewerking aan het werk van ZEBRA en in het bijzonder aan het Zeppe-boek ‘Kinderen van de weg’ geschreven door Betty Mellaerts. Dankzij hun getuigenissen hopen wij dat meer mensen stilstaan bij wat jongeren belangrijk vinden waardoor de juiste steun aan hen mogelijk wordt.
Lieve Stappers, Zebra
hoe kunnen wij, ouders, praten over de ervaring van deze jongeren?
we waren er toch niet bij…hoe kunnen we ze begrijpen, er over praten?
het beste leek me het ze zelf te vragen, dacht ik
dus nam ik op de eerste scoutsvergadering begin september een paar pennen en papier mee en vroeg om op anonieme wijze een woord of zin op te schrijven
de velletjes keerden blanco terug … geen tijd, ’t was een chaotische namiddag, we sturen het wel via mail… maar ook via deze weg bleef het stil
Denk nu niet dat we ontgoocheld zijn want eigenlijk ervaren we deze stilte als een positief gegeven. het zegt zoveel meer dan duizend woorden, woorden, die we wel of misschien juist niet willen horen.
Het vertelt ons dat deze jongeren, jullie, een hechte, een NOG hechtere groep geworden zijn.
jullie verloren niet alleen een pracht van een vriendin, maar ook de onbezonnenheid en onbezorgdheid van je jeugd
opeens waren jullie volwassen, en toch, toch leerden jullie terug lachen en zot doen,
behalve die ene dag, die elk jaar moeilijker wordt, maar dat weten wij, ouders, niet.
we waren er immers niet bij…
Serge
Het geven van totems, dierennamen, vindt haar oorsprong in de riten en gewoonten van natuurvolkeren uit zowel Noord-Amerika als uit Afrika. Deze volkeren vergeleken de fysieke en morele eigenschappen van de jonge krijgers met die van de dieren rondom hen en zo werden de krijgers benoemd.
Om in aanmerking te komen voor zo 'n totem moesten de jongelingen proeven afleggen, meestal in afzondering. De krijger werd met zichzelf geconfronteerd, zowel met zijn goede als zijn slechte eigenschappen. Hij moest een antwoord vinden op de vraag: "wie ben ik?"
Op deze manier probeerde de stam een selectie door te voeren, zoals in de natuur alleen de sterkste overleeft. De krijgers moesten bewijzen dat ze een nuttig lid van de stam konden zijn.
Baden Powell, oprichter van de scouts, kreeg tijdens zijn koloniale reizen in Afrika bij elke stam een totem. De Matabele bv. noemden hem Impeesa: de wolf die nooit slaapt, omdat hij 's nachts lang op verkenning ging. Dit ritueel zou binnen zijn idee van scouting een belangrijke rol krijgen.
Binnen scouting is de totemisatie meer beschouwd als erkenning binnen de groep. Het is een geschenk dat je krijgt van de groep.
De dierennaam staat voor een aantal karakteriele eigenschappen die de groep je toekent
Omdat een totem een bijzondere betekenis heeft binnen onze scoutsgroep, was het ook voor zichzelf sprekend dat Johanna ook een totem van ons kreeg. Een dierennaam waarin ze verder bleef bestaan en zodat we ze niet zouden vergeten.
Ze heeft de totem dolfijn gekregen.
Dolfijn :
Alle Dolfijnen zijn in hoge mate GEZELLIG, DARTEL, vrolijk en zeer beweeglijk. Het zijn knappe imitators, ONDEUGENDE maar vriendelijke wezens. Hun 'glimlach ' wordt getekend door de gebogen lijnen van hun bek. Het is aan te nemen dat ze vriendschap krijgen van de mens.
Tommy
Al jaren lang is de Dolfijn voor de mens een teken van vreugde, hun vrolijkheid geeft de mens het gevoel da ze tegenover een vriend staan. De vergelijking met Johanna is dan ook niet ver te zoeken. Johanna was een persoon dat geen ongemak schiep, al had je haar nog nooit ontmoet ze straalde een soort vertrouwelijkheid uit, in vele gevallen bedriegt de schijn maar bij Johanna kon men zelfs van het tegendeel spreken. Johanna was wie ze was, ze had haar eigen ideeën, haar eigen bedoelingen, ze wist waar ze mee bezig was, er was geen sprake van enige vorm van meeloperij. Ze was geliefd bij elk lid van de groep en er buiten ook. Er was zelden of nooit twist waarin Johanna een rol speelde, en was er ruzie in de groep koos ze geen kanten, ze dacht er het hare van en ging dan verder met wat leek haar dagelijkse plicht te zijn: Het opfleuren van andermans dag. Lieve Johanna kende geen haat jegens anderen, ze lachte maar...., ze bespotte niemand, deed alles mee, en boven alles was ze een parel van een vriendin. Net toen ze heenging rees bij iedereen de vraag. Waarom, ja waarom toch Johanna? Maar de mens heeft niet te kiezen over leven of dood van wie dan ook. Het is een onoplosbaar enigma waarom ze ons zo vroeg verlaten heeft of beter, waarom ze van ons ontnomen is,...het verdriet knaagt misschien daarom juist dubbel zo hard. Iedereen gaat anders om met het verlies of je nu bidt, het verdriet probeert te verzachten door het te delen, een oplossing voor het raadsel zoekt in boeken en gedachten één ding is zeker het verdriet bijt, hakt, schuurt en blijft hangen net als een lastige mug die steeds terugkeert en blijft prikken. Ergens troost het dat Johanna blijft bestaan net zolang de laatste van haar familie, en vrienden – die ze in grote getale had – zelf heengaat, en dan nog neemt deze het mee de dood in waar het voor eeuwig blijft rusten als een vlek op onze zielen. In de vorm van wat ons het meest herinnert aan Lieve Johanna, Een grote vrolijke glimlach........
Christiaan
Johanna
We willen jou zo graag,
Gewoon,
Bij ons hebben,
Op een of andere manier je knuffelen, intens jou voelen,
het was zo vanzelfsprekend,
je lach, je ernst
vooral iets van beide, ondeugend, slim, samenzweerderig, van harte, belovend,
voluit
Van alles prettig mogelijk, jij als levensgroot bewijs.
Zoals water tussen je vingers doorglipt, ben jij nu het water,
ongrijpbaar, vloeibaar, verkwikkend in herinnering
wij machteloos
We gingen een grens over, van bekend naar onbekend,
Verbijsterd,
Oeverloos veel verdriet
Beschroomd voor elkaar, ben jij nu wat ons zwijgzaam verbindt,
Wij delen troost, maar we zoeken jou,
We proeven woorden, maar we zoeken jou,
We kijken naar foto’s, maar we zoeken je stem, je ogen, je warmte
in herinneringen
Soms duik je onverwacht op, in een beeld, een geluid, een kleur, een plan, een wens,
Johanna, je bent een stukje van ons leven,
We koesteren wat in ons van jou is,
een deel van ons zou er niet zijn zonder jou.
Anna
vandaag herdenken we
Johanna
en samen met haar nog vele andere jongeren en kinderen die stierven in een verkeersongeval.
roxane, elisabeth, rutger en sofie lezen hun namen
Mogen wij u ook vragen de talrijke verkeersslachtoffertjes, waarvan de ouders geen deel uitmaken van de vereniging OVK, ook te gedenken.
Al deze kinderen hadden het recht te leven …
Neem ondertussen gerust een ballon. Als je wil kan je een gedachte kwijt op het kleine kaartje. Voor al die kinderen sturen we de ballonnen daarna de hemel in.
On vous lit maintenant la liste des noms des victimes de la route dont les familles sont membres de l’association PEVR. A la fin, nous lâcheront les ballons, pour eux, pour Johanna, et pour tous les autres enfants victimes de la route. Tous ces enfants avaient le droit de vivre
de kleur van de ballonnen is rood
rood, zoals rode appels
rood, zoals leven
rood, de kleur die johanna het liefst was
voor johanna
zo van het leven
Augustus/août
Heidi, Dimitri, Maxence, Helga, Johanna, Nele, Erik, Kurt, Ben, Peggy, Mickaël, Karen, Kevin, Dominique, Pedro, Frédéric, Ellen, Joke, Evie, Donatienne, Guido, Geert, Danny, Geert, Gerrit, Loïc, Luc, Sebastien, Melina, Kevin, Kizzy, Rutger, Mike, Ruben, Nico, Davy, Yves, Kim, Sharon, Grim, Steven, Stefan, Tim, Lieve, Véronique, Petra, Steven, Mario, Michael, Sofie, Dennis, Marisa.
September/septembre
Cyril, Gwenny, Hans, Valentijn, Koen, Bjorn, Davy, Sébastien, Christophe, Griet, Nikita, Benny, Cyril, Lindsey, Niels, Cédric, Kim, Nico, Laurence, Lobke, Gaylord, Kristof, Floris, Stijn, Mieke, Sylvie, Kim, Jessica, Gert, Sevcan, Bjorn, Hendrik, Sabrina, Jef, Ely, Staf, Steven, Niels, Benjamino, Leetah, Judith, Kelly, Farid, Hanneke, Yasmine, Sofie, Ann, Nicky, Davy, Bjorn.
Oktober/octobre
Maerten-Michael, Kevin, Joren, Vincent, Kevin, Caroline, Willem, Véronique, Marc, Luc, Cathy, Kurt, Jérôme, Véronique, Bram, Daria, David, Ulrike, Wim, Jan, George, Melissa, Marcel, Stéphane, Bert, Jean-Carl, Michel, Bart, Damien, Dries, Eddy, Jan, Florian, Thierry, Jochen, Sonja, Kurt, Dieter, Melissa, Kevin, Stephanie, Fabrice, Jeffrey, David, Ann-Sophie, Peter, Grégory, Nathalie, Hans, Jo, Iris, Brenda, Wouter.
November/novembre
Roel, Stéphanie, Tomas, Olivier, Kevin, Grégory, Willy, Piet, Tiki, Dimitri, Yves, Bart & Geert, Jens, Sebastien, Thaïs, Wouter, Stijn, Sélia, Stefan, Erik, Willy, Kristof, Fabio, Kevin, Nicolas, Laurence, Jelle, Peter, Ronny, Andy, Björn, Gregory, Jens, Guy, Steven, Kathleen, Tom, Olivier, Kevin, Hinde, Rietje, Bart, Laurent, Sabrina, Dan, Joachim, Eva, Stéphanie, Jim, Sarah, Kris, Grégory, Jérôme, Joachim, Ramses, Guy.
December/décembre
Koenraad, Vinciane, Rudi, Laura, Heleen, Tom, Koene, Daniel, Conny, Marvin, Kristel, Kim, Stijn, Grégory, Erwin, Wannes, Wesley, Tom, Isabelle, Johan, Dries, Peter, Pierre, Karen, Sandra, Caroline, Wouter, Noémie & Louis, Bart, Benoit, Kim, Toon, Kelly, Jean, Olivier, Dieter, Mark, Kevin, Sacha, Gitta, Yves, Ricardo, Valentin, Akbar Ali, Veerle, Miguel, Sarah, Cindy, Dirk, Sven, Kim.
Januari/janvier
Deborah, Marina, Pierre, Tim, Davy, Raf, Maïte, Frank, Wesley, Lotte, Tim, Catherine, Ilse, Grégory, Evie, Wim, Christophe, Auryn, Sofie, Michel, Jonathan, Romuald, Hanne, Elsy, Léonie, Matthias, Natalie, Filip, Audrey, Wendy, Lindsay, Ricardo, Nico, Tom, Joachim, Pieter-Jan, Steven, Kristof, David, Christophe, Kim.
Februari/février
Lysiane, Adeline, Annemie, Tjen, Thierry, Rudy, Isabelle, Anne, Dennis, Marine, Wouter, Dennis, Tim, David, Françoise, Jürgen, Susanne, Bart, Sarah, Justine, Kelly, Cindy, Jean-Charles, Romina, Evie, David, Romina, Philippe, Pascale, Jan, Barbara, Kevin, Bruno & Jürgen, Tuur, Peter, Pascal, Helga, Andy, David, Ronald, Glenn, Maxence, Enzo, Lorenzo, Corinne, Pierre, Coralie, Rohny, Ritchie, Thierry.
Maart/mars
Dries, Koen, Glenn, Pierre-Yves, Evelyn, Stijn, Kelly, Dominique, Meryem, Naomi, Aurélie, Thierry, Thomas, Sophie, Jean-Michel, Emely, Bjorn, Wouter, Jan, Jurgen, Pai, Coraline, Günther, Hans, Mandy, Nathalie, Damien, Julie, Marie, Hilde, Antonella, Kevin, Roel, Toon, Lynsey, Margaux, Erik, Renaud.
April/avril
Clémentine, Lisa, Ben, Frédérique, Ben, Charles-Antoine, Jolien, Niels, Conny, Gunther, Delphine, Jim, Sigrid, Philippe, Grégory, Nele, Koen, Loïc, Katherine, Andy, Jamie, Kevin, Sébastien, Marleen, Stéphanie, Lode, Steven, Justine, Emmeline, Lana, Angelo, Ann, Yves, Julie, Dominique, Kennith, Peter, Tom, Sarah, Dario, Ronald, Michaël, Erik, Evi, Thomas, Katrien, Sylvie, Karen.
Mei/mai
Wim, Davy, Alessio, Wim, Andy, Niels, Lisa, Pieter, Wim, Bram, Michaël, Alexander, Céline, Carlo, Jeremy, Elise, Lorenzo, Anja, Pieter, Annick, Gerry, Kris, Dimitri, Betty, Gert, Olivier, Walter, Tom, Sabine, Yves, Tom, Dirk, Diego, Nicolas, Joke, Marie-Ange, Jan, Stéfanie, Marijke, Caroline, Olivier, Giovanni, Hadrien, Jan, Bjorn, Nick, Steven, Jonas, Helena.
Juni/juin
Davy, Peter, Bonnie, Benjamin, Stefaan, Jeffrey, Kelly, Stefanie, Simon, Johan, Lieselot, Bernd, Tina, Jan, Christophe, Sébastien, Jérôme, Jan, Bart, Gaëlle, Bram, Isabelle & Serge, Jasper, Rudy, Wim, Didier, Maarten, Niel, Wannes, Benoit, Davy, Angela, Pieter, Gil, Emilie & Boris, Nico, Kim & Kelly, Steve, Kevin, Maxence, Sébastien, Houssein, Jelle, Thomas, Theo, Stéfanie, Philippe, Dimitri, Sébastien, Patricia, Jasper, Sarah.
Juli/juillet
Philippe, Geert, Ellen, Tom, Olivier, Joël, Frédéric, Peter, Catherine, Gitte, Tom, John, Stefanie, Gaëlle, Arne, Jean-Pierre, Morgan, Denis, Perrine, Aaron, Laurens, Ludovik, John-Philip, Tom, Sabrina, Kevin, Philippe, Sylvie, Pascal, Scott, Kim, Anne-Catrine, Sébastien, Ludo, Cynthia, Simon, Benjamin, Jonas, Lien, Bieke, Sofie, Björn, Shanti, Cindy & Wendy, Nico, Nathalie, Katrien, Nicky.
